تحقیقات نشان می دهند که چرا به بعضی از غریبه ها اعتماد می کنیم اما به بعضی دیگر نه.

محققان ثابت می کنند چطور برای اعتماد یا همکاری با دیگران آن ها را مورد قضاوت قرار می دهیم.

همه ما از زمان سوار شدن به تاکسی تا کمک خواستن از مسافر هم قطارمان برای اینکه به هنگام خرید قهوه از چمدان هایمان مواظبت کند، به افرادی که آن ها را نمی شناسیم، اعتماد می کنیم.

اکنون محققان مشخص کرده اند که ما به احتمال زیاد به آن دسته از غریبه هایی اعتماد می کنیم که به کسانی که قبلاً اعتماد ما را جلب کرده اند، شباهت داشته باشند. در حالیکه تحقیقات قبلی نشان داده اند که افراد با گذشت زمان چطور می توانند یاد بگیرند به دیگران اعتماد کنند اما اعضای تیم می گویند مشخص نیست چطور برای اولین بار قضاوت می کنیم که به دیگران اعتماد کنیم. دکتر اوریل فلدمن هال، عصب شناس اجتماعی از دانشگاه براون گفت: موضوعی که می خواستیم مشخص کنیم این بود که وقتی برای اولین بار با کسی رو به رو می شویم، چه اتفاقی میفتد. تیمی از محققان آمریکا در ژورنال PNAS می نویسند به 29 شرکت کننده در تحقیقی 10 دلار دادند و از آن ها خواستند که یا آن پول را نگه دارند، یا همه آن – و یا بخشی از آن – را با یکی از سه مردی که نمی شناختند ولی عکاس آن ها را دیده بودند، سرمایه گذاری کنند. در 45 بازی، 15 بازی برای هر یک از عکاسان، شرکت کنندگان متوجه شدند در 60% از مواقع در حالیکه یکی از سه مرد سود حاصل از سرمایه گذاری را به طور مکرر تقسیم کرده است، دیگری تنها 60% از پولش را تقسیم کرده و نفر سوم خیلی به ندرت پولش را تقسیم کرده بود. سپس این تیم به آزمایش جدیدی وارد شدند که در آن از آن ها خواسته شد برای یک بازی جدید یاری برای خود برگزینند: یا افرادی که آن ها را ندیده بودند یا افرادی که تنها عکس آن ها را دیده بودند. در حالیکه 4 نفر از آن ها افراد جدیدی بودند اما بقیه 54 تصویر از میان بازیکنان قبلی بود. هر تصویر دو بار نشان داده شد و به گفته فلدمن هال افراد تیم دقت می کردند تا مطمئن شوند به اندازه کافی متفاوت هستند که قابل شناسایی نباشند، چون افراد در بازی قبل شرکت کرده بودند. نتایج نشان دادند که هر چقدر یک بازیگر در بازی قبلی بیشتر مورد اعتماد قرار گرفته بود احتمال انتخاب شدنش توسط شرکت کنندگان بیشتر می شد این در حالیست که افرادی که در بازی قبلی مورد اعتماد قرار نگرفته بودند، تاثیری منفی به جای گذاشتند. بیشتر از 68% شرکت کنندگان افرادی که مورد اعتماد قرار نگرفته بودند را انتخاب نکردند. فلدمن هال خاطرنشان ساخت نتایج شبیه آزمایش ایوان پتروویچ پاوولف دانشمند روسی بود که در آن سگ ها یاد گرفتند صدای زنگ خاصی را با غذا ارتباط دهند. فلدمن گفت: اگر پاوولف زنگ مشابهی را به صدا در می آورد، بزاق دهان سگ ها ترشح می شد.

سپس اعضای تیم آزمایش جدیدی را با 28 شرکت کننده جدید انجام دادند و از آن ها اسکن FMRI مغزی گرفته شد. اعضای تیم به این کشف مهم دست یافتند که فعالیت آمیگدالا – بخشی از مغز که به پردازش تهدیدها مربوط است – در افراد غیرقابل اعتماد افزایش می یافت.

آنتونیو اسپین، اقتصاددان رفتاری از دانشگاه میدلسکس لندن گفت: یافته های آزمایش فراگیر هستند.

تهیه شده توسط تیم R&D تدسا

منبع: The Guardian