نحوه ساخت یک رایانه ی قدرتمند و بی صدا

صدای بلند و ترس آور در تنظیمات رایانه از منافع آن به شمار می رود، اما مجبور نیستید قدرت و سرعت رایانه خود را فدا کنید تا به صدای کمتری دست پیدا کنید. با دنبال کردن این نکات ساده می توانید رایانه کاملاً بی صدا و پرسرعتی داشته باشید، گویی که اکنون در حال اجرای آن هستید.در ادامه با مجله توسعه دهندگان همراه باشید.

 

مراحل

1. چند اصل خنک سازی رایانه را بشناسید.

• قطعات متحرک هنگامی که کمی سریعتر حرکت کنند، صدای بیشتری تولید می کنند. دو فن بی صدا و بزرگ آرامتر از یک فن بزرگ با سرعت متوسط، یا یک یا چند فن با سرعت متوسط و سایر متوسط یا کوچک یا فن های پرسرعت عمل می کنند و هوای بیشتری را انتقال می دهند.
• هوا به طور مداوم از طریق یک فضای بزرگ جریان پیدا می کند تا اینکه از طریق یکسری فضای باریک با نوارهایی در امتداد هم. یک هیت سینک پره هایی بسیار نزدیک به هم دارد که برای حداکثر کارایی یک فن قدرتمند است تا تمام مولکول های هوا در داخل آن سرریز شده و قبل از اینکه گرما منتشر گردد آن را خارج نماید. یک فن آهسته مناسب نیست، اما معمولاً پره هایی نسبتاً بافاصله، نازک و مسطح همچون اکثر هیت سینک ها مناسب است. مقدار مشخصی از انرژی (و سروصدا)، هوای خنک را راحت تر جذب کرده و هوای گرم را از طریق یک فن بزرگ به بیرون هدایت می کند و میله های آهنی را نسبت به فن های کوچک و سوراخ های کوچک زیادی باز می نماید.
• گرما باید از قطعات و از کیس خارج گردد. خروج مستقیم گرما به بیرون مانع از کارهای غیرضروری می شود و یک فن جداگانه سروصدا را از بین می برد.
• برای از بین بردن گرمای زیاد از داخل رایانه به منبع تغذیه بسنده نکنید. منبع تغذیه نیز باید خنک نگه داشته شود. اگر مابقی گرمای رایانه مجبور به خروج از منبع تغذیه باشد، عمر منبع تغذیه به راحتی کاهش می یابد و/ یا به راحتی قابل تعویض نیست و لزوماً فن خیلی آرام سرعت را به طور خودکار افزایش نخواهد داد.
• اکثر قطعات نیاز به کمی دمای خنک دارند. وجود یک یا چند فن کیس، برای جریان یافتن هوا در نقاط مرده بهتر است. اگر کارت توسعه چندگانه ای دارید و گرمای زیادی (ببینید اگر بر روی آنها هیت سینک هایی وجود دارد، یا اگر بعد از استفاده گرم می شوند) تولید می کند، فنی را بر روی آن قرار دهید تا آن را مستقیماً خنک نماید. طبق معمول، یک فن بزرگ و بی صدا که مستقیماً بر روی برخی کیس ها نصب شده، از ارجحیت برخوردار است.
• قطعات مکانیکی مانند فن ها و هارد دیسک ها باید به آرامی نصب شوند تا نتوانند لرزش خود را به صفحه پهناور کیس و از آنجا به بخش زیادی از هوا منتقل نمایند و موجب ایجاد صدا گردند. این قطعات همانند گرمای ناچیز، بخش زیادی از لرزش را به تنهایی در درون خود از بین می برند.
• یک فن از یک طرف هوا را در تمام جهات پخش می کند، سپس آن را از بخش باریکی بیرون می دهد. بنابراین دمیدن هوا به سمت قطعه ای که از راه دور خنک شود، یا ایجاد یک پیش نویس کلی موثرتر است. اگر فن مستقیماً در مقابل قطعه ای مانند هیت سینک قرار دارد، جهت آن چندان مهم نیست و به جای مقابله با هوا باید با آن همراه باشد. برخی اوقات وقتی به دلیل فشار هوا در مقابل یاتاقان فن، یک طرف یک طرف دیگر آن صدا می دهد. به جای محافظ فنی با میله های آهنی از محافظی با توری های سیمی استفاده کنید تا فشار ناخواسته به عقب را کاهش دهند.

2. یک کیس انتخاب کنید. مدل “tower” بهتر است زیرا می تواند در زیر میز تحریر قرار گیرد و از مانیتور فاصله داشته باشد، در حالیکه به درایوهای قابل جابجایی اجازه دسترسی راحت را می دهد و فضای زیادی را اشغال نمی کند. به دنبال ویژگی های زیر باشید:

• دریچه های بزرگ برای جریان هوا به سمت جلو (اغلب سوراخ هایی در اطراف کناره های میله ی پلاستیکی و یک صفحه فولادی سوراخ شده در پشت آن قرار دارد) و ترجیحاً یک فن در جلو نصب می شود. فن هایی با خروجی بزرگ در پشت عملکرد چندان خوبی نخواهند داشت، مگر اینکه هوا بتواند قبل از خارج شدن، به راحتی در داخل و سرتاسر رایانه جریان داشته باشد.
• فنی که تمام قسمت های آن 120 میلی متر است را نصب کنید. این سایز استاندارد فن “بزرگ” است. فن هایی که به کیس چسبیده اند ممکن است کافی باشند، به خصوص اگر سرعت آنها قابل تنظیم باشد، اما روی آنها حساب نکنید.
• موانع سد راه فن را برطرف کنید. شیشه ضخیم یا پنل های آکریلیک در جلوی فن، به انتشار جریان هوا کمک نخواهند کرد. Mesh ایده آل است. فیلترهای هوا ممکن است برای تنظیم جریان بالای هوای، زیاد باشند. آنها را برداشته و کیس را به طور مرتب تمیز کنید.
• برای کیسی با عرض زیاد، یک خنک کننده CPU که از ماردبرد بیرون زده باشد، مناسب خواهد بود. اکثر کیس های مدل tower با سایز متوسط، تا حدی گسترده هستند.
• کارت ویدئوی 10.5 اینچی (26.7 سانتی متری) سازگاری طولانی مدت دارد.
• اگر از محفظه های هارددیسک استفاده می کنید، هاردیسک 5.25 اینچی (13.3 سانتی متری) به کار می آید. در غیر اینصورت، مینی هارد دیسک های داخلی 3.5 اینچی (8.9 سانتی متر) مانند آنهایی که Antec ارائه می دهند، خوب هستند. یک سوراخ تهویه و فن برای خنک سازی کارت توسعه تعبیه نمایید.
• کیس های آلومینیومی با اینکه همراه با پلاستیک فشرده هستند و به جای پیچ، اتصالاتی بدون نیاز به ابزار برای باز کردن دارند، سروصدا ایجاد می کنند. (سروصدای شکاف های که در مقابل هم قرار دارند را می توان با قرار دهی نوار پارچه ای یا حتی یک فوم بر روی سطح از بین برد ). کیس هایی بدنه ای از جنس استیل، صدای کمتری تولید می کنند. خنک سازی تمام رایانه ها تقریباً با فن صورت می گیرد نه با کیس، بنابراین کیسی با بدنه استیل نیز به همان اندازه خنک می کند.
• “فوم عایق صدا” می تواند صدای قطعات داخلی را جذب کند (نه اینکه فقط آن را خفه کند). این فوم در میان سطوح داخلی رایانه به کار می رود. اگر مایل به استفاده از آن هستید، بررسی کنید با قطعات داخلی مانند هارد دیسک یا هیت سینگ بزرگ تداخل نداشته باشد.

3. یک مادربرد انتخاب کنید. مدل Full ATX برای رایانه بهترین انتخاب است زیرا اجازه می دهد کارت توسعه برای خنک شدن بهتر، در بیرون قرار گیرد. همچنین این تابلوها اغلب اوقات دارای قابلیت هایی هستند که آنها را نیز بنا به دلایلی بهتر می سازد.

• اغلب راحت تر است که قبل از نصب مادربرد در کیس، خنک کننده ی CPU نصب شود. اگر برخلاف اکثر موارد گزارش شده، کولر به سوکت CPU یا براکت های اطرف آن گیر نمی کند، اما دارای پیچ هایی است که تا مادربرد امتداد یافته(تنها آنها را محکم کنید و چیزی را نشکنید)، برای نصب آن باید به پشت مادربرد دسترسی داشته باشید.

4. برای CPU یک کولر انتخاب کنید. این قطعه یک گرماگیر با فنی متصل به آن است که به عنوان ” هیت استیک” شناخته می شود. به دنبال فنی استاندارد 120 یا 140 میلی متری سازگار با آن باشید. مانند کیس، یک فن گیره ای ممکن است کفایت کند، اما آن را نصب نکنید. هیت سینکی به سبک “tower” کمترین صدا را ایجاد می کند؛ بررسی کنید کیس علاوه بر مادربرد، برای جایدهی هیت سینک به اندازه کافی بزرگ باشد. به طور کلی از انتخاب هیت سینک های مسی خودداری کنید زیرا آنها نه تنها خیلی کمتر از کیس های آلومینیومی خنک می کنند، بلکه بسیار سنگین بوده و هنگام جابجایی مادربرد، خطر وارد شدن آسیب به آنها وجود دارد.

• کولر CPU نیاز به نصب سازگار با نوع خاصی از CPU دارد. بسیاری از آنها مطابق با پردازنده ها هستند، اما آن را بررسی کنید.
• پره های کولر CPU اغلب لبه هایی باریک، تیز و فلزی دارند. مواظب باشید انگشتان دست خود را به آنها نکشید یا لبه بخش کوچکی از پره های آن را نگه ندارید. چنانچه برای نصب کولر به عنوان مثال مجبور به فشار گیره ای شدید، بهتر است کولر را با دستکش یا دستمال کوچکی نگه دارید (مراقب باشید قطعه ای را نشکنید). کولر پردازنده ها دارای تعداد کمی پره های تیز و باریک است و در فاصله قابل توجهی از هم قرار گرفته اند و می توانند خطر بریدگی را افزایش دهند.
• هر گونه نوار پلاستیکی موجود بر روی هیت سینک و CPU را جدا کنید و هنگام نصب هیت سینک، خمیر حرارتی که به عنوان ترکیب سیلیکونی شناخته می شود را استفاده نمایید. پردازنده های مدرن یک محافظ فلزی بزرگ (پخش کننده گرما) دارند که به صورت دائم نصب شده اند. حباب کوچک خمیر سیلیکونی در وسط آن با فشار از بین می رود؛ به خاطر داشته باشید که پردازنده ی واقعی دارای یک تراشه کوچک در زیر بخش مرکزی صفحه است، بنابراین پوشش لب به لب آن کاملاً بی ضرر است و سعی کنید با پخش کردن ترکیبات، مشکل حباب زدن بیشتر را از بین ببرید. اگر هیت سینک پایه دارای شکاف هایی در داخل خود همچون شکاف های پیرامون لوله های حرارتی که پردازنده را به طور مستقیم لمس می کند می باشد، آن را با چسب سیلیکون پر کنید (با یک کارت پلاستیکی بلااستفاده، داخل شکاف ها را بتراشید). چسب سیلیکونی که همراه با کولر است، معومولاً خوب است اما اگر دوست دارید پیشنهادها را بررسی کنید.
• یک فرد سازنده، چسب آلومینا برند را دارد. این برند موثرتر از سایر چسب های سیلیکونی نیست، اما عایق است و تمیز کردن آن نسبتاً راحت است، بنابراین کمی بیرون زدگی ناچیز مشکلی ایجاد نمی کند.
• چسب سیلیکونی Grizzly Kryonaut بهترین خمیر در بین علاقه مندان شناخته می شود. این چسب نسبت به سایر چسب ها نیز گران تر است.
• کولری که توسط سازنده ی CPU با قیمت بسیار ارزانی ارائه شده، باید موثر باشد، اما دارای برخی استثنائات و صدای زیاد است (تعداد نظرات بازدیدکنندگان از مدل عرضه شده پردازنده موردنظر خود را بررسی کنید). در کل نمی خواهید از آن استفاده کنید. همچنین ممکن است آن را امتحان هم نکنید زیرا هنگام بیرون آوردن کولر، پد سیلیکونی یکبارمصرف آن (نسبت به خمیر سیلیکونی) سخت تر جدا می شود.
• یک فرد سازنده، فریزر تماس با هسته Sunbeam را دوست دارد. این وسیله ارزان و مقرون به صرفه است، اما نصب گیره های آن نیاز به فشار قابل توجهی دارد. فن هایی با پره هایی نزدیک به هم، نسبتاً بدون صدا هستند؛ حتی اگر فن دیگری استفاده شود، بکارگیری کولر یک معامله است.
• برخی هیت سینک ها مانند Thermalright با اتصال لوله ها، هوای گرم را به طور مستقیم خارج می کنند. درست در پشت هیت سینک، نیاز به سوراخی برای فن کیس دارید. نصب آنها می تواند سخت باشد.
• کولر برند Noctua که بدون صدا است را انتخاب کنید! این کولرها بهترین عملکرد و بی صداترین گزینه به شمار می روند. هرچند، می توانند نسبتاً پرهزینه باشند.

5. فن هایی را انتخاب نمایید. فن هایی با ضخامت 120 میلی متر که آرام حرکت می کنند، بهتر هستند. فن های بزرگتر و آرام تری وجود دارند، اما تنوع چندان زیادی ندارند. یاتاقان های غلتکی کروی شکل، بسیار بادوام اما پر سروصدا هستند. یاتاقان های استوانه ای ماندگاری کمتری به خصوص در محیط هایی با دمای بالا (در صورتی که کیس با فن های 120 میلی متری چندگانه تهویه می شود، مشکلی ایجاد نمی شود) دارند.  یاتاقان های سیال (FDB) بدون صدا و ماندگار هستند اما هزینه کمی بیشتری دارند.  برخی از فن ها برای کاهش سروصدا از پره های ویژه استفاده می کنند، اما در هر صورت این مشکل به بزرگی مشکل فن هایی که حرکت کندی دارند نیست. فروشگاه های خرده فروشی سود بالایی بر روی فن ها یا دیگر لوازم کوچک دریافت می کنند.

• فن برند Noctua که بدون صدا است را انتخاب کنید! ین فن ها توسط علاقمندان زیادی بهترین گزینه محسوب می شوند.
• دمای پردازنده را با نرم افزار سنجنده محاسبه کنید و مطمئن گردید خیلی بالا نباشد. دمای 60 درجه سانتیگراد یا زیر آن برای بارگذاری مداوم (خنک سازی بیش از حد ضروری نیست مگر اینکه فن همیشه در حال کار باشد) مناسب است.

6. فن ها را تنظیم و نصب کنید. به جای پیچ گوشتی از ابزار لطیفی استفاده کنید. فن ها را به گونه ای تنظیم کنید که هوا به طور منظم در داخل کیس جریان پیدا کند. به عنوان مثال، در قسمت جلو پایین، نزدیک کارت توسعه، در میان کولر CPU و قسمت پشتی قرار گیرد. در آنجا باید یک فن خروجی برای کیس وجود داشته باشد، اما هوا می تواند از طریق فن منبع تغذیه، مجرای کولر CPU، و هیت سینک چسبیده به کارت ویدئو نیز بیرون برود.

 

7. کارت ویدئویی را انتخاب کنید. به دنبال کارت ویدئویی باشید که یک کولر دو بخشی (که فضایی برای فن بزرگتر، کندتر و ساکت تر) داشته باشد. به دنبال کارت ویدئوی نسبتاً ارزانی باشید که دارای همان کولری که کارخانه ی اکثر کارت های قدرتمند عرضه می کند، باشد.

• برخلاف پردازنده ها، برای کارت ویدئو ها کولرهای متنوعی طراحی نمی شود. کولرهای Aftermarket عموماً دارای چندین شیار هستند و نصب آنها دشوار و تا حدودی خطرناک است.
• اگر از چندین کارت ویدئو استفاده می کنید، سعی کنید فضایی بین آنها اختصاص دهید. سعی کنید محل مکنده هوای یک کارت را با کارت مجاور آن نپوشانید.

8. هارد دیسکی انتخاب کنید. یک درایو حالت جامد اجرای سریع، کاملاً بدون صدا است اما، ظرفیت های زیاد آن گران قیمت است. اگر نیاز به فضای ذخیره سازی زیادی دارید، یک هارد دیسک کاملاً پرسرعت یا رم 5400 با یاتاقان های سیال (که اکثر قطعات کنونی حاوی آن هستند) کاملاً مناسب است. آنها ارزان قیمت، نسبتاً بی صدا و کمی کندتر ازسرعت رایج درایوهای RPM 7200 هستند. یک روش پیچیده تر برای ذخیره سازی داده ها، استفاده از درایوهای 5400RPM و SDD برای برنامه ها است که دسترسی سریع و رندم به آن بسیار با صرفه است.

• می توانید تاخیر در هارد دیسکی با چرخش کندتر را با (ضربه ای کوتاه) کاهش دهید تا زمان جستجو در برآورد هزینه ظرفیت آن کاهش یابد. می توانید همین کار را با برنامه پیکربندی درایوی خاص یا با ایجاد بخشی کوچک و مجزا از 25% ظرفیت درایو انجام دهید. این بخش باید در بخش “آغازین” درایو که معمولاً برای مسیرهای بیرونی با نرخ داده ای بالا، سرعت خطی بالاتر در نظر گرفته می شود، قرار گیرد. (یک بخش بسیار کوچک هدر می رود زیرا تاخیر چرخشی در یک RPM معین، ثابت است).
• برای خودداری از انتقال لرزش به کیس، هاردیسک باید مانند فن ها با ملاحظه نصب شود. نوع نصب هارد دیسک متفاوت از نصب فن است. برخی از کیس های Antec ، با خود دستورالعمل نصب دارند. آنها همچنین ممکن است دارای سیستم تعلیق باشند، اما جابجایی رایانه با آنها، موجب آسیب جدی به آن می شود.
• هارد دیسک را با وسایل عایق ساز نپوشانید. بهترین راه برای ساکت کردن صدای آن، قرار دادن پدی میان هارد دیسک و اجزای انتقال حرارت است. یک فرد سازنده مدل “Smart Drive” از شرکت Grow up ژاپن را دوست دارد.

 

9. یک منبع تغذیه انتخاب کنید. یک منبع تغذیه جریان متناوب را از جریان اصلی به داخل جریان مستقیم در ولتاژ های گوناگون رایانه ای که می توانید از آن استفاده نمایید، تبدیل می کند. ظرفیت، کارایی (بر روی صدا نداشتن آن تاثیر می گذارد زیرا انرژی هدر رفته ای که باید با جریان هوا خارج شود، به گرما تبدیل می شود) سروصدا و ثبات در تولید برق منبع تغذیه ها متفاوت است. آنها دارای فن ها و هیت سینک هایی هستند که تغییر آنها عملی نیست. به دنبال نام برندی شناخته شده یا تعداد نظرات علاقه مندان به مدل خاصی باشید. یک فن 120 میلی متری یا بزرگتر، کانکتورهای کافی برای تمام قطعات (متعلقات اضافی را می توان به قطعاتی مانند درایو سی دی که برق کمتری مصرف می کند، اضافه نمود)، و رده بندی مناسب برای ساکتی (منظور از ساکت در توضیحات، کاهش صدا است) دارد. با یک حساب سرانگشتی، منبع تغذیه ای با ظرفیتی حدود دو برابر بیشتر از میزان مصرف انرژی در قطعات اصلی رایانه (کارت ویدئو و CPU) انتخاب کنید تا عمری طولانی و عملکرد آرامی داشته باشد. منبع تغذیه ای که گواهی بهره وری 80 Plus داشته باشد.

• منبع تعذیه های “80 Plus” به رنگ های برنز، نقره، طلایی و پلاتین، از سطوح بالاتری از گواهینامه بهره وری برخوردار هستند.
• منبع تغذیه های بدون فن، برای رایانه های پرمصرف عالی نیستند. آنها نیاز به خنک سازی با فن هایی خارجی دارند که از کارایی کمتر و استفاده بیشتری از جریان هوا برخوردار باشند.
• منبع تغذیه هایی با کابل “ماژولار” ظاهر مرتب تری می دهند، اما اضافه کردن دسته ای کانکتور کابل منبع تغذیه مشکلات بالقوه ای را ایجاد می کند. اگر نگرانی شما برای صدای آن است، تنها کابل های اضافی را مرتباً ترتیب کنید تا مانع از ورود جریان هوا نشوند.
• یک فرد سازنده، منبع تغذیه های مدل Antec (از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه نیست اما خوب است)، Enermax (دارای ظرفیت بالا) و Nexus (فوق العاده ساکت) را دوست دارد.

10. تمام شد.

مترجم: فاطمه باباشاهی