مخفی کردن پول توسط ثروتمندان احتمالا متفاوت از سایرین صورت می گیرد. البته دلایل مشابه است. ثروتمندان گاهي اوقات از روش‌هايي براي پنهان کردن پول خود استفاده مي‌کنند. در طول اين سال‌ها سازمان مالياتي در نظارت و بررسي افتتاح حساب‌هاي محرمانه در بانک های داخلی و  بانک هاي سوئيس سخت‌گير بوده است و ده‌ها بانک سوئيس در حال همکاري با اين سازمان هستند.

در يکي از بررسي‌هاي اواخر 2014، يک توافق با بانک خصوصي BSI آشکار کرد که بانکداران از زبان رمزي (کدگذاري شده) و کارت‌هاي اعتباري بي‌نام استفاده مي‌کنند تا  به آمريکايي‌ها کمک کنند که از دادن ماليات بگريزند. بانک‌هاي کرديت سوئيس، و يو.اس.بي، بزرگ‌ترين بانک‌هاي سوئيس، به دليل ترفندهاي متقلبانه‌ي مشابهي که به کار بسته بودند، جريمه شدند.

سايرنقاط جهان نيز به آمريکايي‌هايي که از دادن ماليات مي‌گريزند روي خوش نشان نمي‌دهند. قانون فدرال2010، قانون انطباق ماليات حساب‌هاي خارجي، از تمام بانک‌هاي خارجي خواسته است که در مورد مشتري‌هاي آمريکايي خود  به سازمان مالياتي آمريکا گزارش دهند. اين قانون به خوبي اجرا مي‌شود به طوري که آمريکايي‌هايي که در خارج از کشورشان هستند، مي‌گويند که براي افتتاح حساب، حتي براي اهداف قانوني، مشکل داريم. بانک‌ها نمي‌خواهند گرفتار دردسرهاي قانوني و نظارتي شوند. پس براي آمريکايي‌هاي ماليات‌گريز و پنهان‌کار چه راهي باقي مي‌ماند؟ حسابداران و وکلاي مدافع مي‌گويند، راه‌هاي زيادي وجود ندارد.

اما چهار روش وجود دارد که ثروتمندان مي‌توانند پنهان‌کاري کنند، يا ماليات کمتري دهند- هر چند به ندرت هر دو هم‌زمان امکان‌پذير است.

۱.رفتن به خارج از کشور

در اين روش دلايل قانوني براي داشتن يک حساب بانکي خارجي وجود دارد. آمريکايي‌هايي که در خارج از کشورشان زندگي مي‌کنند، ممکن است بخواهند دسترسي سريع به پول خود داشته باشند. يک حساب وديعه‌ي برون‌مرزي ممکن است، حمايت بيشتري از اعتباردهندگان (بستانکاران) و پرونده‌هاي حقوقي نسبت به شخصي که در خود ايالات ‌متحده حساب باز مي‌کند، ارائه دهد.

يک شرکت خارجي با مسئوليت محدود، يا LLC، ممکن است اين امکان را به وجود آورد که جنبه‌هايي از کسب و کار از رقبا پنهان شود. مارتين پرس  از شرکت حقوقي گانستر مي‌گويد: اين کار “کاملا قانوني است. شما مي‌توانيد در هر نقطه از جهان پول داشته باشيد.” افراد در گذشته از ماليات‌دادن مي گريختند ولي امروزه چنين نيست. در گذشته، بانک‌ها در پناهگاه‌هاي مالياتي مانند سوئيس، آن حساب‌ها را به سازمان مالياتي آمريکا گزارش نمي‌کردند، که اين کار باعث شده نه تنها محتويات و مقدار حساب بلکه کل وجود آن را بتوانند پنهان کنند. به هر حال قانون انطباق ماليات حساب‌هاي خارجي در حال پايان دادن به اين اوضاع است.

۲.مخفي شدن تحت لواي يک شرکت واسطه‌اي

ثروتمندان اغلب براي خريد ملک يا سرمايه‌گذاري از شرکت‌هاي واسطه‌اي (پوسته‌اي)، مانند LLCها، استفاده مي‌کنند، به طوري که نام شرکت‌شان فقط در اسناد عمومي – و نه در اسناد خصوصي- قيد مي‌شود. يکي ديگر از موارد استفاده از اين ساختار براي خريد سهام صندوق‌هاي تامين سرمايه، سهام خصوصي و وجوه سرمايه‌اي خطرپذير است: سرمايه‌گذاران ثروتمند اغلب مي‌خواهند تا از تقاضاهاي بي‌پايان براي سرمايه‌گذاري‌هاي ديگر اجتناب کنند.

دومينگو ساچ، شريک يک موسسه‌ي حقوقي به نام پرکنيز کويي مي‌گويد: “وقتي که شما يک‌بار در فهرست يک شخص براي انجام کاري قرار مي‌گيريد، پس از آن شما با هر پيشنهادي برخورد مي‌کنيد. در حالي که ساير سرمايه‌گذاران کسب و کار شما را نمي‌شناسند، اما سازمان مالياتي آمريکا شما را خواهد شناخت چون هر سال LLCها براي ضبط و بايگاني کردن اظهارنامه‌ي مالياتي مورد نياز هستند.

۳.استفاده  از روش گرو گذاشتن

گرو گذاشتن مي‌تواند براي مخفي‌ کردن دارايي‌هاي‌تان از تيررس همسايه‌هاي فضول و نيز براي پايين نگه‌داشتن حواله‌ي ماليات، يا هر دليل ديگري به کارتان بيايد.

درآمد حاصل از اموال يا سرمايه‌گذاري‌هايي که به صورت امانت (گرو) نگهداري مي‌شود به بخشش‌هاي مالياتي يا ذي‌نفعان معاف بر املاک و مستغلات تعلق مي‌گيرد. هم‌چنين ذي‌نفعان مي‌توانند از ماليات بر درآمد عادي اجتناب کنند – درصورتي که به جاي فرد، گرويي ماليات را پرداخت کند. ديگر مزيت امانت‌ها روش انتقال خود به خود آنها به وارثان پس از مرگ شخص است. در غير ‌اين‌صورت، مالکيت شخص و جزئيات املاک و مستغلات وي مي‌تواند در سيستم انحصار وراثت ضبط شود، که اغلب کاملا آشکار است.

۴.استخدام يک کارشناس خبره

ثروتمندان استطاعت استخدام حسابدار خبره و ماهر را دارند، حسابداري که سال‌ها وقت صرف جستجو براي راه‌هاي قانوني جهت کاهش حواله‌هاي مالياتي کرده است.

در گزارش اخير مجلس سناي ايالات متحده چند راهبرد محرمانه مشخص شد که روي جبران خدمت معوق يا فرعي براي کاهش حواله‌هاي مالياتي تکيه دارد. اکثر اوقات هدف، پنهان کردن پول نيست بلکه هدف کنترل زمان‌بندي درآمد و آنچه از آن حاصل مي‌شود، است. به عنوان ‌مثال، اگر به‌جاي درآمد عادي، درآمد در قالب افزايش ارزش سرمايه‌اي بلندمدت باشد، ماليات‌دهندگان مي‌توانند نرخ پايين‌تري پرداخت کنند.

ديويد گاناوي نماينده‌ی سابق سازمان مالياتي آمريکا و حسابدار فعلي O’Connor Davies در نيويورک معتقد است: “ رانندگان در جاده‌هاي بين ايالت، ‌کمتر از سرعت 95 کيلومتر در ساعت رانندگي نمي‌کنند. وی همچنین مي‌گويد: ” هم‌چنان، مشتريان در مورد برنامه‌ريزي‌هاي تهاجمي مالياتي، محتاط عمل مي‌کنند، به خصوص اگر شامل هرگونه معاملات خارجي باشد. در حال‌حاضر ماليات‌دهندگان مي‌دانند که سازمان مالياتي آمريکا بر آنچه که در خارج از کشور اتفاق مي‌افتد، نظارت مي‌کند، و اثر اين کار مانند زماني است که رانندگان مي‌دانند پليس بر سرعت بالاي آن‌ها نظارت دارد.