نحوه خرید یک منبع تغذیه

 

واحد منبع تغذیه (PSU) یکی از معدود قطعات یک دستگاه الکتریکی است که بر روی قابلیت اطمینان کل سیستم شما تاثیر می گذارد. این قطعه در هر دستگاهی اغلب کم ارزش و کم کاربرد است، و هنوز یکی از اولین قطعاتی است که خراب می گردد.

این مقاله بر روی عواملی که باید هنگام خرید یک PSU برای رایانه شخصی دنبال کنید، تمرکز می کند، اما برای هر برنامه کاربردی که نیاز به PSU تنظیم شده دارد نیز به کار می رود. موقع پیروی از این راهنما، برنامه کاربردی خود را در نظر بگیرید و هر عامل را به طور جداگانه بررسی کنید.

مراحل

1. ولتاژ موردنیاز خود را تعیین کنید. از یک نرم افزار یا صفحه وب محاسبه کننده ی PSU استفاده نمایید تا به شما در تعیین میزان ولتاژ موردنیاز کمک می کند. حتی بهتر است مروری بر سیستم های مشابهی که میزان مصرف برق را محاسبه می کنند، داشته باشید. از آنجا که میزان مصرف انرژی در دیوار سنجیده می شود، ضربدر میزان بهره وری منبع تغذیه می شود تا به خروجی دست پیدا شود (میزان 0.82 نزدیک یا کمی بدبینانه خواهد بود). یک PUS را مازاد بر نیاز خود تهیه نکنید. حداکثر بهره وری هر منبع تغذیه در محدوده 60-40% است. همچنین PSU ها به مرور زمان قدرت خود را از دست می دهند. PSU ای را خریداری کنید که طی چند سال آینده شما را در ارتقاهای بعدی همراهی کند.

 

2. تحقیق کنید کدام کانکتور را نیاز دارید. PSU های جدیدتر اغلب دارای کانکتور ATX با 24 پین است که به عنوان یک کانکتور 20 پینی خمیده می شود. مدل هایی با توان بالا تنها دارای کانکتور 25 پینی هستند، و مدل هایی با توان پایین ممکن است فقط دارای یک کانکتور 20 پینی باشند. معمولاً اکثر مادربردهایی با CPU Pentium 4 & Athlon 64 نیاز به کانکتور ATX با 20 پین دارند، در حالی که مادربرد های جدیدتر نیاز به کانکتور ATX با 24 پین دارند. همچنین اکثر PSU ها دارای کانکتور کمکی 12 ولتی با 4 پین برای مادربرد هستند و برخی از آنها 8 پین دارند که به عنوان یک کانکتور 4 پینی خم می شود و تنها PSU هایی با توان بالا دارای یک یا چند کانکتور PCI-E با 6 یا 8 پین برای ویدئو کارت ها هستند.

 

3. به دنبال PSU هایی باشید که توان بالایی داشته باشند. آنهایی با درجه بار الکتریکی محاسبه می شوند، نه درجه حرارت اتاق. هرگون PSU با توان 80 درصد یا بالاتر، خوب است. در PSU های 83 درصد، تقریباً 17 درصد از ولتاژ از طریق گرما از دست می رود. بنابراین منبع تغذیه ای که ممکن است به عنوان یک منبع تغذیه 500 واتی تبلیغ می شود، در واقع تقریباً 600 وات توان دارد. با گذشت زمان و در طول عمر، راندمان PSU ها کاهش می یابد. یک منبع تغذیه ی یکساله، قادر به تولید همان میزان انرژی که در زمان نو بودن تولید می کرد، نیست. گواهی “80 Plus” نشان می دهد که منبع تغذیه آزمایش شده تا در هر بار 80 درصد راندمان داشته باشد. رده های بالاتری از “80 Plus” وجود دارد که بازدهی بالاتر از حتی “80 Plus” برنز یا نقره ای رنگ دارد. با توجه به صرفه جویی در هزینه برق، ارزشمند است از ابتدا PSU های نسبتاً گران تر از آنچه در نظر دارید را خریداری نمایید.

 

4. استحکام PSU یا منبع تغذیه را تعیین کنید. PSU، تغییر در جریان را چقدر خوب انجام می دهد؟ گرچه تضیمنی وجود ندارد، اما همبستگی قوی بین وزن و کیفیت وجود دارد؛ قطعات بزرگتر (یعنی خازن ها) برای منبع تغذیه های دارای تحمل و قابل اعتماد تر، استفاده می شوند. این موضوع برای یک فن 120 میلی متری با کاهش قیمت همراه است: در حالیکه خنک سازی کمتری را فراهم می کند، اما برای اینکه قطعات خنک شوند، باید به صورت محکم تر بسته بندی شوند. اگر به سروصدا اهمیت نمی دهید، قراردهی یک فن خنک کننده 80 میلی متری در جای قدیمی، در قسمت عقب منبع تغذیه می تواند ارزشمند باشد.

5. تعداد ریل ها را بررسی کنید. درست همانطور که جعبه فیوز منزل شما دارای یک مدار شکن اصلی و بزرگ و یک مدار شکن کوچک در هر مدار است تا اطمینان حاصل شود که سیم های مدار کوچکتر بیش از حد گرم نمی شوند، منبع تغذیه هایی با ظرفیت بالا خروجی خود را به چندین “ریل” تقسیم می کنند و هر کدام به یک مدار کوچکتر محدود می شوند. استاندارد ایمنی مربوطه نیاز به یک محدوده 20A که بسیار زیاد است، دارد. سیم ها کوچکتر از سیم های مصرفی در منزل شماست تا میزان 15A را حمل نمایند. (اما مخفی نبودن سیم ها در دیوار، مزیتی دارد، بنابراین بهتر خنک می شوند، اگر شروع به سوختن نماید، بوی آن را متوجه خواهید شد). این موضوع به هر حال اتصال PSU را پیچیده تر می کند؛ علاوه بر اینکه آن را به طور طور کلی بارگذاری نمی کنید، مجبور هستید هر اضافه کردن بار هر ریل خودداری یا آن را خاموش نمایید. یک منبع تغذیه خوب با داشتن ریل هایی با میزان جمع کنندگی بیشتر از PSU ، این کار را آسان می گرداند. یک جایگزین ارزان تر بدین منظور است تا با ریل های کافی کل ظرفیت را جمع آوری نماید، این امر استفاده از تمام ظرفیت منبع تغذیه را مشکل می سازد. (ممکن است این سرنخی باشد که PSU قادر به تحویل ظرفیت کامل خود نیست). حتی در قطعه ای جایگزین و ارزان تر، که بسیار رایج شده است، تمام مدارهای ایمن و تولید منبع تغذیه ای “تک ریلی” که بتواند تمام خروجی را بر روی هر سیم قرار دهد، از بین رفته است. این موضوع از نظر فنی مغایر با مشخصات منبع تغذیه ATX است، اما در عمل ثابت نشده است که مشکل ایمنی داشته باشد و مورد توجه بسیاری از مردم قرار گرفته است. منبع تغذیه ای با طرحی تک ریلی، خود به تنهایی نشانه از پایین بودن کیفت PSU نیست.

 

6. یک PSU مدولار تهیه کنید. این PSU با حذف سیم های اضافی در خنک سازی کمک می کند. ادعاهایی در مورد اینکه کابل های مدولار به دلیل زنگ خوردگی اتصالات، مقاومت بیشتری ایجاد می کنند را نادیده بگیرید. مقاومت اضافی ناچیز است.

7. آمپراژ هر ولتاژ را مقایسه کنید. درجه ولتاژ PSU برای تعیین آمپراژ در هر ولتاژ خاص کافی نیست. تمام PSU ها دارای برچسب هایی حاوی درجه شدت جریان برق در هر ولتاژ هستند. این اطلاعات، هنگام خرید PSU از یک فروشنده آنلاین و با مشاهده بر روی جعبه جزئیات دستگاه، به دست خواهد آمد. همانطور که در بالا ذکر شد، رایانه های مدرن دارای بارهای سنگین 12 ولتی هستند. یک PSU 500 واتی ممکن است کافی به نظر برسد، اما اگر آمپراژ 12 ولتی آن زیر20s  یا کمتر (12با  ولت و 25 آمپر برابر است با 300 وات ) باشد، قادر به تولید برق برای رایانه های مدرن نخواهد بود.