انواع کسب و کارها: ۵ نوع مختلف کسب و کار را بشناسید

کسب و کار دارای اشکال و اندازه‌های گوناگونی است؛ در این مقاله انواع کسب و کارها و دست‌کم ۵ نوع مختلف کسب و کار را معرفی می‌کنیم که می‌توانید برای خود راه بیندازید.

 

۱. کاسب انفرادی (با مالکیت فردی)

در انگلیسی به آن Sole proprietors می‌گویند – یعنی فقط شما مالک‌اش هستید!

تعریف: موسسه‌ی انفرادی نوعی کسب و کار است که تحت تملک و اداره‌ی یک فرد حقیقی قرار دارد. موسسه‌ی انفرادی ساده‌ترین شکل کسب و کار است. موسسه‌ی انفرادی فاقد شخصیت حقوقی است. این کسب و کار هیچ‌گونه موجودیت جداگانه‌ای از مالک آن ندارد.

کاسب‌های انفرادیِ معمولی دارای مشاغل تک نفره‌ای نظیر لوله‌کشی یا برق‌کاری هستند. با وجود این، این اصطلاح هم‌چنین می‌تواند به آدم‌هایی نسبت داده شود که کسب و کار‌های کوچک اینترنتی را از خانه اداره می‌کنند.

موسسه‌ی انفرادی ساده‌ترین و رایج‌ترین گونه در بین انواع کسب و کارها شناخته می‌شود. کاسب انفرادی مسئول همه‌ی مسائل مربوط به کسب و کاری است که در حال انجام آن است. این فرد بدون جداسازی دارایی‌ها و بدهی‌ها، تحت نام خودش تجارت می‌کند. یعنی این‌که فرد شخصا مسئول هر گونه بدهی است که این کسب و کار متحمل آن می‌شود.

۲. شراکت

در انگلیسی به آن Partnership می‌گویند – آیا به دنبال شریک کسب و کار هستید؟

تعریف:‌ شراکت نوعی رابطه‌ی موجود میان دو یا چند نفر است که برای انجام یک معامله یا کسب و کار به یکدیگر ملحق می‌شوند. هر کدام از آن‌ها در زمینه‌های پول، اموال، نیروی کار یا مهارت به این شراکت کمک می‌کنند، و انتظار دارند در سودها و زیان‌های این کسب و کار مشارکت داشته باشند.

شراکت معمولا در خدمات حرفه‌ای از قبیل حسابداری، وکالت، پزشکی، دندان‌پزشکی و غیره وجود دارد که شرکا می‌توانند تخصص‌ها و مهارت‌ها را با یکدیگر به اشتراک بگذارند. آن‌ها هم‌چنین می‌توانند حجم کار را نیز به اشتراک بگذارند، و شیفت‌های کاری را سازمان‌دهی کنند تا زمان‌های مرخصی و تعطیلات از پیش مشخص شوند. شراکت از دو یا چند نفر تشکیل می‌شود و هر گونه سود، قرض، و تصمیم مربوط به کسب و کار بین آن‌ها به اشتراک گذاشته می‌شود.

۳. شرکت

تعریف: شرکت (company) یک شخصیت حقوقی است که از پیوستن چند فرد به یکدیگر تشکیل می‌شود،‌ که ممکن است این افراد دارای شخصیت حقوقی، حقیقی، یا ترکیبی از این دو باشند،‌ و برای انجام امور صنعتی یا تجاری به یکدیگر پیوسته باشند.

شرکت‌ها تحت تملک سهامدارانی قرار دارند که هر یک از این سهامداران، مبلغی پول را در خزانه‌ی مرکزی قرار می‌دهند. بعدها، این مخزن سرمایه با استقراض و دیگر اشکال تامین مالی افزایش می‌یابد. مدیران، این شرکت‌ها را از جانب سهامدارانی اداره می‌کنند که سهمی از سودها را دریافت می‌نمایند. هر سهامدار معادل بخشی – سهمی – از شرکت را دریافت می‌کند که پیش‌تر به همان اندازه‌ در خزانه قرار داده است.

یک شرکت به عنوان یک شخصیت حقوقی تلقی می‌شود که به طور کلی دارای موجودیتی جداگانه از سهامداران است.

۴. فرانشیز

تعریف: فرانشیز (Franchise) در ساده‌ترین شکل خود، توافق یا مجوزی است که بین دو طرف وارد می‌شود؛ فرانشیز دهنده و فرانشیز گیرنده.

فرانشیز عبارت است از ترتیبات صدور مجوزی که از طریق آن‌، یک فرد یا گروه می‌تواند حق تجارت یا تولید را تحت برند مشهوری در یک موقعیت خاص خریداری کند. فرانشیز شامل استفاده از مدل کسب و کار – و نام – موفق سایر شرکت‌ها برای ایجاد یک کسب و کار دیگر است. فرانشیز گیرنده دارای این مزیت است که در عین حال که برای خودش کار می‌کند، دارای امتیاز و شهرت مربوط به گروه کسب و کار بزرگی نیز هست.

۵. بدهی محدود

تعریف: بدهی محدود (Limited liability) نوعی بدهی است که از مبلغ سرمایه‌گذاری شده در یک شراکت (partnership) یا شرکت با مسئولیت (بدهی) محدود (limited liability company) تجاوز نمی‌کند. این ویژگی بدهی محدود، یکی از بزرگ‌ترین فواید سرمایه‌گذاری در شرکت‌های سهامی عام به شمار می‌آید.

بدهی محدود با نیت بهره‌مندی از شراکت‌های حرفه‌ای از قبیل وکالت، پزشکی، و غیره ایجاد می‌شوند. بدهی محدود برای سهامداران شرکت و برخی شرکای محدود به صورت یک سپر محافظت کننده از کسب و کار عمل می‌کند. برای این قبیل افراد، حداکثر مجموع زیان‌هایی که ممکن است تحت یک سرمایه‌گذاری کسب و کاری متحمل شوند، مجموع پولی است که آن‌ها در یک شرکت خاص سرمایه‌گذاری کرده‌اند.

بدهی محدود به این افراد امکان می‌دهد، در صورت بروز مشکل در کسب و کار، بدهی شخصی‌شان را محدود نگه دارند.

امیدواریم این مقاله انواع کسب و کارها برای شما مورد استفاده قرار گرفته باشد.