0
  • No products in the cart.
 

چرا شفقت با خودمان برای جامعه خوب است.

شفقت با خود و اثر آن بر جامعه

چرا شفقت با خودمان برای جامعه خوب است.

شفقت، ضد خشم و انتقام است. بنابراین، شاید الان زمان این است که کمی مهربان تر باشیم و از خودمان شروع کنیم.

شفقت چیست؟ شفقت احساسی است که از دیدن رنج کسی به ما دست می دهد و باعث می شود به او کمک کنیم. هرچند، ایده شفقت با خود با مفهوم کلمه خودخواهی متفاوت است، اما قادر نخواهید بود دیگران را مجبور به انجام کاری کنید که به شما احساس خوبی بدست بدهد یا هنگامی که از دست خودتان ناراحت هستید، آن ها را به خاطر احساس بد خودتان سرزنش کنید. اگر یادبگیرید با خودتان شفقت داشته باشید، این امر منجر به افزایش ثبات و انعطاف پذیری شما می شود. وقتی در لوای امنیت شفقت با خود قرار بگیرید، احساس می کنید که می توانید به ریسک های بیشتری دست بزنید. یک دلیل خودخواهانه برای تمرین شفقت این است که این کار باعث می شود احساس خوبی داشته باشید. وقتی به اندوه خودتان یا کسی دیگر پاسخ می دهید، به صورت خودکار حالت مراقبت به خود می گیرید که آزادسازی اکسی توسین (هورمون رابطه و عشق در مغز) و آرام بخش ها را افزایش می دهد. برقراری دوستی ها و ارتباطات عالی نتیجه تغییر آزادسازی همین هورمون ها است که باعث ایجاد اعتماد، نزدیکی و آرامش می شود؛ تپش قلب، فشار خون و کورتیزولتان کاهش پیدا می کند که به نوبه خود باعث سلامتی هرچه بیشتر بدنتان می شود. نکته مهم درباره انسان این است که ما توانایی یادگیری افزایش آن احساسات را داریم. اگر به احساسات ترس و خشم عادت کنید، در سیستم عصبی شما منعکس می شود و شما به دام می افتید. در این حالت منفی، دریافت اوکسی توسین غیرممکن می شود؛ عصب های آیینه ای شما از کار می افتند و دیگر نمی توانید بفهمید که افراد اطرافتان دوست یا دشمن و یا مهربان یا بی رحم هستند که باعث می شود احساس عدم امنیت، پارانوئید و تدافعی به خود بگیرید. درباره این موضوع یک جمله زیبا وجود دارد: «اگر تیری به شما اصابت کرد، تنها کاری که باید بکنید این است که آن را در بیاورید.» فکر کردن درباره اینکه چه کسی و چرا تیر را پرتاب کرده است و آیا دوباره پرتاب خواهد کرد کمکی نمی کند. فقط تیر را بیرون بکشید.

بسیاری از ما وقتی احساس می کنیم مورد بی انصافی قرار گرفته ایم، تمایل سیری ناپذیر و سریعی به انتقام گرفتن داریم. متاسفانه آنچه که به همراه این انگیزه به وجود می آید تا خیالتان راحت شود، اشتیاق برای تعریف داستان برای خانواده، دوستان و یا حتی کشاندن ماجرا به دادگاه است. هر بار که این موضوع را تکرار کنیم، آزادسازی مواد شیمیایی سمی به داخل ذهنمان را افزایش می دهیم که می تواند باعث آسیب جدی به بدنمان شود. تاثیر این موضوع آسیب دیدن خودتان نسبت به هر کس دیگر است. راه حل این ماجرا شفقت است.

شفقت در انگلیسی برگرفته شده از کلمه لاتینی به معنای «رنج بردن از» است. اما به این معنا نیست که برای دیگران کارت پستالی زیبا و پراحساس تهیه و ارسال کنید و روی آن بنویسید که «متاسف هستید» این کار احساس شرمساری به وجود می آورد.

وقتی شفقت داشته باشید، اولین قدم درک احساس رنج دیگران است؛ قدم بزرگ دیگر این است که برای تسکین رنج آن ها انگیزه داشته باشید، که به معنی داشتن انگیزه برای نشان دادن واکنش نسبت به رنج دیگران است نه اینکه فقط ابراز احساسات داشته باشیم.  اگر من دچار رنجی باشم و شما رنج مرا فقط احساس کنید، کمکی به من نمی کنید. اگر شما از رنج من فقط دچار رنج شوید، چطور می توانید به من کمک کنید؟ اکنون من می بایست به شما کمک کنم که با مشکل من کنار بیایید. همچنین، ما گاهی اوقات دلیل رنج دیگران را به درستی متوجه نمی شویم؛ ما به دلیل اینکه نمی خواهیم با رنج خود مواجه شویم بنابراین حواس خود را با پرداختن به رنج دیگران پرت می کنیم. اما وقتی که پر از شفقت هستید، قوانین کنار می روند، در عوض هر بار که تصمیم به انجام کاری برای دیگران بگیرید، کافی است. حتی اگر هیچ کاری انجام ندهید، حضورتان در کنار افراد کافی است. اگر شفقت داشتن با خودمان را یاد نگیریم، نمی توانیم با دیگران مهربان باشیم و نسبت به آن ها شفقت داشته باشیم. ممکن است مادری بخواهد که به خانواده آرامش بدهد اما او تنها زمانی می تواند این کار را انجام دهد که توانسته باشد خودش را به آرامش برساند. بسیاری از افراد به هنگام صحبت از شفقت و مهربانی با خود، خود را کنار می کشند. ما چنان عادت کرده ایم که خود را با افکار سرزنش گر آن ها آزار دهیم – «من باید… من نباید … من یک بار زنده هستم.»- که خودمان آخرین نفری هستیم که از محبت و مهربانی خودمان برخوردار می شود.

به محض اینکه احساس ناامنی کنیم، دیگر کسی برای کمک وجود ندارد. ما از این موضوع وحشت می کنیم که اگر ذره ای ممهربانی نشان دهیم از آن سوء استفاده خواهیم کرد. به همین دلیل است که از بدشانسی دیگران دل شاد می شویم. در واقع ما همیشه عاشق تماشای رنج کشیدن دیگران هستیم. ما می بایست مهربانی با خود را یاد بگیریم زیرا این موضوعی نیست که به خودی خود در دنیایمان به وجود آید.

تهیه شده توسط تیم R&D تدسا

No Comments

Post a Comment

Comment
Name
Email
Website