قرار داد های هوشمند چه هستند؟

فکر کنید که قصد دارید خانه خود را بفروشید، این کار نسبتا پیچیده ای است که لازمه آن کاغذ بازی های فراوان، ارتباط با شرکت های مختلف و قبول انواع و اقسام ریسک ها در حین و قبل و بعد از معامله است. به همین دلیل است که اکثر مردم در این موارد به دنبال یک مشاور املاک می روند تا موارد بالا را برایشان انجام دهند و به عنوان یک شخص بی طرف تا نقطه پایان در مذاکره کمک نمایند.در ادامه با مجله توسعه دهندگان همراه باشید.

در عین حال مبالغ زیادی در این گونه معاملات انتقال داده می شوند که باعث اهمیت این قرارداد ها هستند. از طرفی نمایندگان و وکلای هر دو طرف بابت انجام این معامله مبلغ ۷% از معامله را بابت حق الزحمه دریافت می کنند که قطعا مبلغ زیادی را فروشنده و خریدار از دست خواهند داد.

دقیقا در چنین مواردی است که قرارداد های هوشمند موثر واقع می شوند و تحول عظیمی در صنعت به وجود می آورند و به شدت از سختی کل فرآیند می کاهد. از همه اینها مهمتر این است که مشکل عدم اعتماد را از بین می برد. قرارداد های هوشمند به روش “اگر_آنگاه” عمل میکنند به این معنا که مالکیت خانه زمانی به خریدار تعلق خواهد گرفت که مبلغ مورد نظر واریز شده باشد.

قرارداد های هوشمند به عنوان یک سرویس escrew نیز عمل می کنند به این صورت که پول و مالکیت در درون سیستم ذخیره می شوند و در موقع لازم در یک لحظه به طرفین قرارداد واگذار خواهد شد. قرارداد توسط میلیون ها نفر قابل مشاهده و صحه گذاری است. از آنجایی که اعتماد دیگر در مورد بحث نیست، نیازی به وجود افراد واسط هم نخواهد بود . تمام رفتار هایی که یک کارمند املاک انجام می دهد می تواند به صورت کد در برنامه قرار گیرد که منجر به کاهش زیادی در هزینه های خریدار و فروشنده خواهد شد.

این تنها یک نمونه از قابلیت های قرارداد های هوشمند است. آن ها این قابلیت تسهیل در تبادلات مالی، حقوقی و هر چیز دیگری که فکرش را میکنید با لحاظ کردن حقوق هر دو طرف و حفظ حریم شخصی آنها را دارند. که مربوط به یک قرارداد هوشمند تمامی قوانین و مقرراتی که مورد توافق طرفین است را در دفتر کل بدون مرکزیت بلاکچین خود نگه داری میکند.

قرار داد های هوشمند چگونه کار میکنند؟

به صورت ساده شده، قرار داد های هوشمند مانند Vending Machine ها هستند. شما به اندازه تعریف شده ارزرمزنگاری شده در آن واریز می کنید و در ازای آن escrew، مالکیت خانه،گواهینامه و یا هر مورد دیگر به شما تعلق می گیرد. تمامی قوانین و جریمه ها نه تنها در قرارداد از پیش تنظیم شده است بلکه توسط آن نیز مورد اجرا و اجبار قرار می گیرد.

استقلال

یک قرارداد هوشمند نه تنها به می تواند به صورت مستقل عمل کند بلکه میتواند به صورت موازی با چند قرارداد دیگر عمل نماید. همین طور این امکان وجود دارد که عملکرد یک قرارداد به قراردادهای دیگری وابسته باشد. به طور مثال موفقیت عملکرد یک قرارداد باعث آغاز یک قرارداد دیگر و به همین ترتیب قرارداد های متوالی شود. به صورت یک تئوری می توان گفت که تمامی سیستم ها و ارگان ها میتوانند عملکرد خود را در قالب قرارداد های هوشمند که تمامی قوانین در آن از قبل برنامه ریزی شده است پیاده سازی نمایند.

آبجکت های قرارداد هوشمند

به صورت پیش فرض سه رکن اصلی که به عنوان آبجکت در قرارداد های هوشمند شناخته می شود وجود دارد. اولین آن ها صاحب امضا ها هستند. دو و یا چند شرکت کننده ای که در قرار داد حضور دارند که قوانین و شرایط مربوط به قرارداد را توسط امضای دیجیتال خود پذیرفته اند.

مورد دوم موضوع قرار داد و توافق است . این تنها زمانی میتواند به عنوان یک آبجکت باشد که درون محیط قرارداد وجود داشته باشد. با اینکه اولین بار در سال ۱۹۹۶ قرارداد های هوشمند مورد بحث قرار گرفت. عامل توقف در آن زمان همین آبجکت بوده است. این مشکل در سال ۲۰۰۹ زمانی که اولین ارز رمزنگاری شده عرضه شد به صورت محدودی حل شد.

در آخر هر قرارداد هوشمند میبایست شامل شرایط به خصوصی باشد. این شرایط و قوانین باید به صورت معادلات ریاضی به صورت کامل توسط زبان برنامه نویسی که مورد قبول محیط قرارداد است طراحی و پیاده سازی شود. این مورد شامل بیان تمامی نیازمندی ها از هر کدام از اعضا و شرکت کنندگان در قرارداد به همراه قوانین،پاداش هاو تنبیهات مربوطه می باشد.

بستر

برای آنکه قرارداد های هوشمند به صورت درست عمل نمایند نیاز به یک بستر مناسب برای اجرا دارند . اول از همه این بستر میبایست از رمزنگاری Public-Key پشتیبانی نماید که باعث میشود تا کاربران با استفاده از کلید های شاخص و واحد خود قرارداد را امضا نمایند. این دقیقا همان سیستمی است که در اکثر ارز های رمزنگاری شده موجود است.

دوم اینکه آنها به یک پایگاه داده متن باز و غیر متمرکز نیاز دارند که تمامی اعضا و طرفین قرارداد به آن اطمینان کامل داشته و به صورت کاملا خودکار باشد. از اینکه بگذریم ،کل بستر این قرارداد ها می بایست به صورت غیر متمرکز باشد.بلاکچین ها و به طور شاخص بلاکچین اتریوم بستر فوق العاده ای برای قرارداد های هوشمند است.

در آخر منبع دیتا های دیجیتال که توسط قرارداد های هوشمند مورد استفاده قرار می گیرد می بایست کاملا قابل اعتماد باشد که موجب می شود از گواهی نامه های HTTPS،SSL و دیگر پروتکل های امن که امروزه در تمامی نرم افزار ها استفاده می شود نیز در این قرارداد ها استفاده شود.

قرارداد های هوشمند چه چیزی به شما ارائه میکنند؟

خود مختاری: قرار داد های هوشمند نیاز به شخص ثالث و میانجی را ریشه کن میکند و به شما اختیار کامل نسبت به قرار داد را می دهد.

اعتماد:هیچ کسی نمیتواند اسناد و اطلاعات شما را دزدیده و یا گم کند زیرا تمامی این اطلاعات به صورت کاملا رمز شده و مطمئن در یک دفتر کل امن ذخیره شده است. از طرفی دیگر شما نیاز نیست به فردی که میخواهید با او معامله کنید اعتماد کنیدو یا او به شما اعتماد کند چرا که قرارداد هوشمند جایگزین این اعتماد خواهد شد.

کاهش هزینه:هر گونه واسطه و میانجی از وکیل و مشاور گرفته تا مرجع قانونی حل اختلاف و یا دفتر ثبت اسناد در معاملات شما حضور نخواهند داشت و تمام این کار ها به صورت خودکار در سیستم انجام می شود که این باعث می شود مبالغ بسیار زیادی در جیب شما باقی بماند.

امنیت:اگر به درستی پیاده سازی شود،قرارداد های هوشمند برای هک کردن بسیار سخت خواهد بود. در عین حال بستر های فوق العاده برای قرارداد های هوشمند با روش رمزنگاری بسیار پیچیده ای محافظت میشود که از اسناد شما به خوبی محافظت می کنند.

بازدهی:با استفاده از قرارداد های هوشمند شما به مراتب در زمان ، هزینه و کاغذ بازی های اداری صرفه جویی خواهید کرد.

چه کسی قرار داد های هوشمند را ساخته و چه کسانی از آن استفاده میکنند؟

قرارداد های هوشمند اولین بار در سال ۱۹۹۶ توسط یک متخصص رمزنگاری به نام Nick Szabo معرفی شد . بعد از چندین سال او تمام حقوق مالکیت این طرح را برداشته و اسناد و مدارک مربوط به آن را به صورت عمومی در اینترنت به اشتراک قرارداد که در آن ها توضیحاتی در مورد مفاهیم قرارداد های اینترنتی و پروتکل های بین دو فرد غریبه را بیان نموده بود.

با این وجود قرارداد های هوشمند تا سال ۲۰۰۹ که اولین ارز رمزنگاری شده به نام بیتکوین با استفاده از بلاکچین ساخته شد پیاده سازی نشد. بیتکوین و بلاکچین مفاهیمی بودند که با استفاده از آنها بستری برای قرارداد های هوشمند ایجاد کردند. جالب است بدانید که Nick در سال ۱۹۹۸ یک مکانیزم غیر متمرکز ارز دیجیتالی را به نام BitGold معرفی کرده بود اما هیچگاه این ایده پیاده سازی نشد اما در همان زمان اکثر ویژگی های تکنولوژی سال بعد بیت کوین را شامل میشد.

امروزه قرارداد های هوشمند به صورت عمده در ارتباط مستقیم با ارز های رمزنگاری شده هستند . چه بسا که وجود این دو به یکدیگر وابسته و لازمه یکدیگر هستند چرا که ارز های رمز نگاری شده غیر متمرکز در واقع قرار داد های هوشمندی هستند که شامل رمزنگاری و امنیت غیر متمرکز هستند. آن ها به صورت عمده در بیشتر ارز های رمزنگاری شده موجود شبکه وجود داشته و یکی از پرطرفدار ترین ویژگی های Ethereum می باشد.

مثال هایی از استفاده های قرارداد های هوشمند

در حالیکه نظر دولت ها، موسسات قانونگذار در ارتباط با مسائل مالی در ارتباط با ارز های رمزنگاری شده از وضعیت بحرانی به اینجا رسیده است که به صورت عمده در حال پیاده سازی در تمامی سطوح و تحول آنها می باشد.

به طور مثال در همین اواخر موسسه DTCCو ۴بانک بزرگ دیگر(Bank Of America MerrillLynch,Citi,Credit Suisse and J.P.Morgan ) توانستند به صورت موفقیت آمیز با قرارداد های هوشمند بر بستر بلاکچین توسعه داده شده توسط Axoni تبادلات مالی انجام دهند . قرارداد های هوشمندی که مورد استفاده قرار گرفت اطلاعاتی شامل هر تبادل و واحد های ریسک را در بر داشته که به گفته رسانه ها سطح جدیدی از امنیت را برای طرفین ایجاد کرده است.

موارد مشابه زیادی هر روزه در حال انجام است . در یک کنسرسیوم در همین ماه ۶۱بانک ژاپنی و بانک های کره جنوبی بررسی ارز ریپل و قرارداد های هوشمند برای نقل و انتقالات مالی برون مرزی خود را آغاز کرده اند. بناست تا این سیستم در سال ۲۰۱۸ عرضه شود حتی Sberbank ، بانک وابسته به دولت روسیه که همیشه جبهه گیری شدیدی در مقابل ارز های رمزنگاری شده داشته در حال آزمایش های جدی بلاکچین اتریوم و قرار داد های هوشمند می باشد.

از آنجایی که قرارداد های هوشمند در حالت وابسته با ارزهای رمزنگاری شده توسعه داده شده اند اما به صورت عمده در دنیای اقتصاد و تبادلات بانکی مورد استفاده قرار گرفته اند. با این حال این تکنولوژی این قابلیت را دارد که به دولت در راستای بهبود سطح امنیت در رای گیری و شفاف سازی آنها کمک کند . زنجیره های تولیدی نیز میتوانند از این تکنولوژی در مدیریت کالاها و خودکار سازی فرآیند ها و پرداختی ها استفاده نماید. بنگاه های املاک ، بهداشت و سلامت، مالیات، بیمه و صنایع بیشمار دیگر می توانند از مزایای پیاده سازی این تکنولوژی در سیستم هود بهره ببرند.

نقاط ضعف

قرارداد های هوشمند تکنولوژی بسیار نوپا و جوانی است . جدای از تعهدات و حرف های زیاد هنوز مشکلات زیادی در آن وجود دارد . به طور مثال برنامه نوشته در این قرارداد مبیایست بدون عیب و ایراد و جامع و کامل باشد. در صورتی که مشکلی وجود داشته باشد می تواند عواقب بسیار بزرگی را در پی داشته باشد. در قضیه هک DAO مبلغ بسیار زیادی به دلیل وجود باگ در کد برنامه به سرقت رفت.

از طرف دیگر تازگی این تکنولوژی باعث ایجاد انواع و اقسام سوالات در ذهن می شود. چگونه دولت ها و حکومت ها بر روی این تکنولوژی قانونگذاری کنند؟چگونه مالیات آنها محاسبه شود؟ در صورتی که قرارداد به موضوع قرارداد دسترسی نداشته باشد و یا کورد خاصی رخ دهد چه اتفاقی می افتد؟اگر خطایی در قرارداد رخ دهد و یا مورد قبلی رخ دهد ، قرارداد می توانست توسط محاکم قضایی تعیین تکلیف و یا رفع امضا گردد اما در ساختار بلاکچین به هر صورتی مه شده قرارداد می بایست بر اساس کد اجرا شود چرا که یکی از اصول اصلی در بلاکچین این است :”قانون و مقررات، کد برنامه است”

در هر صورت این مشکلات به این دلیل است که این تکنولوژی بسیار جوان و تازه است و قطعا مانند بقیه تکنولوژی ها در گذر زمان پخته و کامل خواهد شد. بدون شک قرارداد های هوشمند جزء اساسی زندگی آینده ما خواهد شد.