۸ مهمترین روش مراقبت و درمان بیماری های روانی در جوانان

جوانان در طی دوره فرایند رشد خود، به طور ویژه‌ای آسیب‌پذیر هستند؛ به همین دلیل نیز از هر پنج جوان یک نفر به بیماری روانی مبتلا است. بیماری‌های روانی که معمولا در دوران جوانی شیوع دارند، عبارت هستند از اعتیاد، اضطراب، اختلال کم توجهی، افسردگی، استرس و موارد بسیار زیادی دیگری که گاهی اوقات پنهان و در برخی موارد آشکار هستند. از این رو پس از شناسایی مشکلات و اختلالات روانی جوانان شناسایی روش های درمانی و مراقبتی از آنان بسیار اهمیت می یابد. در این نوشتار ۸ مهمترین روش مراقبت و درمان بیماری های روانی در جوانان را آورده ایم که حتما می تواند به شما در احیای سلامت روحی جوان تان کمک کند.

جوانان در حال تکمیل یک تحول در وضعیت روانی‌شان هستند؛ این دوره با هیجان‌ها و آشفتگی‌های بسیاری همراه است. اکنون در همین شرایط، تصور کنید به طور هم‌زمان، برخی تغییرات نیز در روند زندگی‌شان ایجاد شود؛ به این ترتیب،‌ در خواهید یافت آن‌ها در این دوره، چه‌قدر می‌توانند در برابر بیماری روانی آسیب‌پذیر باشند.

بیش‌تر آدم‌ها، در اوایل دوره‌ی بیست سالگی‌شان، برای نخستین بار خانواده‌ و والدین را به مقصد دانشگاه یا اولین آپارتمان مستقل ترک می‌کنند. آن‌ها برای رسیدن به موفقیت درسی، مالی، و اجتماعی تحت فشار فزاینده‌ای قرار دارند. برخی از جوانان بعد از اتمام دانشگاه به خانه‌ی والدین باز می‌گردند، در حالی‌که سایرین ممکن است برای شروع مشاغل جدید از خانواده و نظام حمایتی‌شان خارج می‌شوند. تمام این تغییرات، در عین حال که هیجان‌آور هستند، قطعا باعث ایجاد استرس می‌شوند. با توجه به تمام این شرایط، استرس می‌تواند باعث تحریک بیماری روانی شود.

با این‌که برخی از بیماری های روانی می‌توانند در دوران کودکی ایجاد، و تشخیص داده شوند، بسیاری از آن‌ها تا دوران نوجوانی یا حتی بعد از آن قابل تشخیص نیستند. برای مثال، تا وقتی هنوز شخصیت فرد به طور کامل شکل نگرفته باشد، نمی‌توان بروز اختلالات شخصیتی را در وی تایید کرد. اعتیاد نیز معمولا در دوران کودکی ایجاد نمی‌شود، زیرا به دلیل کنترل بزرگ‌ترها کودکان نمی‌توانند به راحتی به مواد دسترسی پیدا کنند. اختلالات غذایی نیز معمولا در دوران نوجوانی یا بعد از آن اتفاق می‌افتند، زیرا فرد در این سنین می‌تواند کنترل کامل بر عادات غذایی‌اش داشته باشد.

گزینه‌های مراقبت و درمان بیماری های روانی در جوانان

بسیاری از آدم‌ها از این مسئله می‌ترسند که درمانی برای هیچ گونه بیماری روانی وجود نداشته باشد؛ از این رو، سعی می‌کنند علائم بیماری‌شان را پنهان کنند و جوری وانمود می‌کنند که هیچ مشکلی وجود ندارد. متاسفانه، اطلاعات نادرست زیادی نیز از طریق رسانه‌ها درباره‌ی بیماری روانی گسترش یافته است.

۱. ترکیب رفتار درمانی و دارو درمانی

در حقیقت، بیماری‌های روانی را می‌توان از طریق روش‌های مبتنی بر شواهد علمی درمان یا کنترل کرد. ترکیبی از رفتار درمانی و داروها می‌توانند به آدم‌های مبتلا به انواع مختلفی از بیماری‌های روانی کمک کنند زندگی شادی داشته باشند و به یکی از اعضای سازنده‌ی جامعه‌ی خودشان تبدیل شوند. احتمالا خبر ندارید کدام‌یک از آدم‌های اطراف‌تان از بیماری روانی نجات یافته است یا هم‌چنان با این بیماری زندگی می‌کند.

با وجود این، از آن‌جا که بخش‌هایی از مغز جوانان هم‌چنان در حال رشد هستند، تشخیص به موقع بیماری روانی و درمان موثر آن می‌تواند احتمال رسیدن به نتایج مطلوب را افزایش دهد. بیماری‌هایی نظیر اعتیاد و افسردگی، که هر دو در میان جوانان شایع هستند، می‌توانند به مرور زمان با یکدیگر ترکیب شوند. هنگامی که این اختلالات در انسان بروز می‌کنند، معمولا به خودی خود از بین نمی‌روند. برای درمان این اختلالات به کمک متخصصان نیاز داریم.

گزینه‌های درمان بیماری های روانی در جوانان برای این بیماری‌ها و سایر بیماری‌های روانی نسبت به دهه‌های گذشته بسیار بیش‌تر شده‌اند. امروزه، طیفی از روش‌های درمانی ایجاد شده‌اند که می‌توانند به تنهایی یا به صورت ترکیبی به مقابله با انواع مختلفی از بیماری‌های روانی بپردازند. این طیف گزینه‌های درمانی از درمان‌های سرپایی برای آدم‌هایی که از پیش دارای برخی مهارت‌ها برای کنترل علائم بیماری‌شان هستند، آغاز می‌شود و تا بستری کردن افرادی که دارای وضعیت بحرانی هستند، ادامه می‌یابد.

۲. روان درمانی اقامتی

یکی از گزینه‌های معمول برای کنترل این وضعیت عبارت است از روان درمانی اقامتی. یک دوره‌ی اقامت در بیمارستان یا مراکز بستری روان درمانی حاد معمولا تنها چند هفته طول خواهد کشید. بعد از بستری، درمان اقامتی به عنوان گزینه‌ای مناسب برای جوانانی به شمار می‌رود که هم‌چنان برای سازگاری با داروهای جدید، یادگیری مطالبی درباره‌ی علائم بیماری‌شان، و تمرین مهارت‌هایی برای مقابله‌ی موثر با استرس، و زندگی مستقل به زمان و حمایت بیش‌تر نیاز دارند. شاید لازم باشد جوان مبتلا به بیماری روانی به مدت چند هفته الی چند ماه در برنامه‌ی روان درمانی اقامتی شرکت کند. بعد از پایان دوره‌ي درمان اقامتی، فرد جوان می‌تواند به زندگی‌اش به طور معمول ادامه دهد، و از طریق درمان‌های سرپایی و مراقبت‌های فردی سلامت روانی‌اش را حفظ کند.

۳. روش‌های درمانی کل‌نگر

برخی از برنامه‌های درمانی اقامتی، علاوه بر کنترل داروهای معمول و رفتار درمانی، روش‌های درمانی کل‌نگر را نیز ارائه می‌دهند. این برنامه‌ی درمانی نه تنها از طریق روش‌های پزشکی معمول به مقابله علیه مشکلات روانی بیمار می‌پردازد، بلکه می‌تواند با استفاده از رژیم غذایی، تمرین ورزشی، سرگرمی، و هنر تمام جنبه‌های زندگی بیمار را تحت پوشش قرار دهد. طبق شواهد تجربی، استفاده از روش‌های درمانی کل‌نگر برای کنترل بیماری روانی نتایج بهتری در بر خواهد داشت.

جوان بیمار در یک مرکز اقامتی و مراقبتی برای مدتی از زندگی معمول خود دور می‌شود. به تعلیق در آمدن مسئولیت‌های فرد در زندگی خارج از این مرکز، فرصت را برای درمان و رشد بیمار فراهم می‌کند. این وضعیت تا هنگامی که فرد قادر باشد به مسئولیت‌های زندگی‌اش رسیدگی کند، ادامه می‌یابد. در بسیاری از موارد،‌ جوانان به دلیل شرایط محیطی‌شان دچار بیماری روانی می‌شوند. خارج کردن آن‌ها از چنین محیطی، فرایند درمان را آسان‌تر می‌کند؛ سپس، آن‌ها پیش از بازگشت به زندگی معمول‌شان، استراتژی‌های لازم را برای مقابله با مشکلات موجود در محیط زندگی‌شان فرا می‌گیرند.

جوان بیمار در این مراکز درمانی اقامتی با افراد متخصص و سایر آدم‌هایی که با مشکلات روانی مشابه‌ای دست و پنجه نرم می‌کنند، به تعامل می‌پردازد. آگاهی از این‌که شما به عنوان یک فرد جوان، تنها کسی نیستید که با مشکلات روانی دست و پنجه نرم می‌کنید، به شما آرامش خواهد داد. زندگی و مشاوره با سایرین حقیقتا برنامه توانبخشی را قوی‌تر می‌کند، و همراهی با آدم‌هایی که واقعا وضعیت شما را درک می‌کنند، می‌تواند بسیار یاری دهنده باشد.

نتایج درمان بیماری های روانی در جوانان

بیش‌تر جوانان مبتلا به بیماری روانی می‌توانند نحوه‌ی کنترل موفق علائم بیماری‌شان را یاد بگیرند و از زندگی پرثمر در میان سایر افراد جامعه لذت ببرند. بسیاری از جوانان مبتلا به بیماری روانی می‌توانند دانشگاه را به پایان برسانند، وارد بازار کار شوند، یا برای کمک به رفع علت‌های بروز بیماری روانی داوطلب شوند. درمان موثر می‌تواند به جوانان کمک کند روابط‌شان را با والدین، سایر اعضای خانواده، و دوستان بهبود ببخشند.

رسیدن به معیارهای سلامت روانی اندکی دشوار است، ولی به این معنی نیست که باید آرزوها و نقشه‌های‌تان را برای آینده به طور کامل رها کنید. با دریافت درمان و حمایت مناسب، جوانان می‌توانند از آینده‌ای سالم و شاد لذت ببرند.

روش های مراقبت و درمان بیماری های روانی در جوانان

وقتی فردی از خانواده، یا یکی از نزدیکان‌تان دچار بیماری روانی است، همه اطرافیان وی تحت تاثیر قرار می‌گیرند. گاهی اوقات احساس می‌کنید علاوه بر فرد بیمار (که یکی از عزیزان‌تان است)، شما نیز به تدریج به بیماری روانی دچار می‌شوید. علاوه بر این‌که سعی می‌کنید نیازهای فرزندتان را برآورده کنید، هم‌زمان ممکن است اندکی احساس گناه و شرم نیز به سراغ‌تان بیاید. این تجربه‌ی هیجانی می‌تواند بسیار طاقت‌فرسا باشد.

چه بیماری روانی فرزند دانشجوی‌تان موقتی باشد و چه این بیماری مزمن باشد، مرحله‌ی درمان اولیه ممکن است طولانی‌تر از حد انتظارتان باشد. شکیبایی و ایجاد یک استراتژی برای کمک به مقابله با این مشکل از اهمیت بالایی برخوردار است.

در ادامه، به برخی نکات اشاره می‌کنیم که هنگام مراقبت و درمان بیماری های روانی در جوانان باید به خاطر داشته باشید:

۱. یک شبکه‌ی حمایتی برای خودتان ایجاد کنید

به یاد داشته باشید، این مشکل گریبان‌گیر شما نیز شده‌ است. آدم‌هایی را که می‌توانید هنگام سختی و ناامیدی به آن‌ها تکیه کنید، در اطراف‌تان شناسایی کنید. آدم‌هایی را پیدا کنید که با شرایط مشابه‌ی شما دست و پنجه نرم می‌کنند؛ آن‌هایی که می‌توانند احساس‌تان را درک کنند. سعی نکنید به تنهایی از فرزندتان حمایت کنید. در عوض، برای این کار یک تیم تشکیل دهید.

۲. نشانه‌های هشداردهنده را نادیده نگیرید

بیماری روانی معمولا به خودی خود از بین نمی‌رود. اعتیاد، افسردگی، یا اختلالات غذایی بیماری‌هایی نیستند که فرزندتان از یک سن خاص به بعد از آن‌ها مصون بماند. به نشانه‌های هشداردهنده دقت کنید و سوال بپرسید. با فرزندتان درباره‌ی تغییرات اخیر در رفتارش صحبت کنید. از قدرت بصیرت مادرانه یا پدرانه‌تان استفاده کنید و تشخیص دهید آیا فرزندتان دچار مشکل است یا خیر.

درمان بیماری های روانی در جوانان ۳: استراحت کنید

بیماری روانی می‌تواند تمام وقت و انرژی‌تان را بگیرد. ناگهان به خودتان می‌آیید و می‌بینید تمام حرف‌های‌تان، و حتی بیش‌تر افکارتان، همگی در مورد این بیماری و راه‌های درمان آن هستند. اختصاص زمانی در هر روز برای انجام کارهایی غیر از رسیدگی به بیماری روانی فرزندتان از اهمیت بالایی برخوردار است. پیاده‌روی کنید، در فعالیت‌های تفریحی شرکت کنید، یا فقط به همراه دوستان‌تان ناهار میل کنید. در برنامه‌ریزی‌های‌تان حتما زمانی را برای استراحت و تفریح در نظر بگیرید.

درمان بیماری های روانی در جوانان ۴: مشورت بگیرید

اگر از فردی حمایت و مراقبت می‌کنید که با بیماری روانی دست و پنجه نرم می‌کند، خودتان نیز به مشاوره نیاز پیدا خواهید کرد. مراقبت از بیمار روانی به حدی سخت و طاقت‌فرسا است که گویی خودتان به بیماری مبتلا هستید. متخصص مشاوری پیدا کنید که با شرایط خاص کنونی‌تان آشنا باشد، و در برنامه‌ریزی‌های‌تان به طور مرتب حضور در جلسات مشاوره را نیز در نظر بگیرید.

۵. برای کنترل رفتارهای غیر معمول بیمار، یک استراتژی طراحی کنید.

محدودیت‌های‌تان را برای مقابله با بیماری روانی درک کنید. شما، به عنوان مادر یا پدر، می‌توانید به فرزندتان عشق و حمایت بدهید، ولی نمی‌توانید بیماری‌اش را درمان کنید. به علاوه، شما مشاور متخصص و آموزش دیده نیستید. جهت طراحی یک استراتژی برای مقابله با رفتارهای نامعمول بیمارتان با مشاور وی همکاری کنید. اگر دچار توهم است یا رفتارهای تکانشی از خود بروز می‌دهد، برنامه‌ای را برای مقابله با این رفتارها طراحی کنید. استراتژی باعث می‌شود مواجهه با این نوع از اتفاقات برای‌تان استرس کم‌تری به همراه داشته باشد.

بیش‌تر والدین عبور موفق از دوران اولیه‌ی زندگی فرزندشان را، که به تازگی زبان باز می‌کند و ممکن است رفتارهای پرخاشگرانه از خود بروز دهد، یک پیروزی بزرگ می‌دانند. و سپس، نوبت به مقابله با دوران سرکش نوجوانی می‌رسد که باید با مدل‌های موی عجیب و دوستان عجیب‌تر فرزندتان دست و پنجه نرم کنید. در نهایت،‌ وقتی وی از دبیرستان فارغ‌التحصیل می‌شود، فکر می‌کنید وظیفه‌تان به عنوان مادر یا پدر تقریبا در حال پایان است.

با وجود این، بسیاری از جوانان،‌ در آخرین مرحله‌ی رشد خود،‌ هم‌چنان به والدین‌شان نیاز دارند. هم‌زمان با این‌که آن‌ها آزادی‌ها و مسئولیت‌های جدیدشان را تجربه می‌کنند، مراقب‌شان باشید. هم‌چنان می‌توانید برای کمک به تشخیص و مقابله و درمان بیماری های روانی در جوانان ،‌ راهنمایی‌های لازم را به فرزندتان ارائه دهید.